«شیعه» به معنای خاص کلمه، دارای اشتتهار خاصی است که بعد از شهادت پیامبر اکرم گروهی که در خط ولایت استقامت ورزیده و به امامت و خلافت امام امیرالمومنین علی طبق نص پیامبر اکرم در غدیر خم اصرار داشته اند را شیعه می گفتند.
ابن ابی الحدید در باب شرح حال «سلمان» خاطر نشان می کند:
«و کان سلمان من شیعه علی و خاصته»
«سلمان از شیعیان و پیزروان و اصحاب خاص امیر المومنین علی بود»
در کتاب «دائره المعارف اللاسلامیه» آمده است:
«شیعیان بعد از پیامبر اکرم متمایز شدند. آنان در آغاز عبارت بودند از:
سلمان، ابوذر، مقداد، ولی رفته رفته بر تعدادشان افزوده شد»
باید توجه داشت که شیعیان همان کسانی هستند که در سقیفه می گفتند:
«لا نبایع الا علیا»
«ما جز با علی بیعت نمی کنیم»
چنانکه ابن عبدالبر در «الاستیعاب» می نویسد:
«ان الشیعه یتبعون اهل البیت و یهتدون بهم و یقتفون آثارهم و یحتجون بالسنه المنقوله الیهم »
«شیعه پیرو اهل بیت است، شیعیان طبق هدایتها و رهبری های اهل بیت عمل می کننند و به آثار و سنت آنان پایبندند».
سوالات ما/ حسین تهرانی/ ص ۴۶۳
