خلافت الراضی بالله و برخورد وی با علویان

ابوالعباس محمد بن المقتدر ملقب به «الراضی بالله» از مردان خوب و عادل بود و نسبت به آل علی× محبت داشت. از کارهای مهم او رد فدک به ورثه حضرت فاطمه زهرا÷ است که تا عصر او ده بار فدک غصب شد و باز به صاحبش رد گردید و او دهمین کسی است که فدک را رد کرد.

«الراضی» مردی ادیب و دانشور و عالی مقام بود و در فلسفه و مباحث مذهبی اطلاعات عمیق داشت. در زمان او حنبلی‌ها به نام امر به معروف و نهی از منکر قیام کرده بودند و به خانه‌ها می‌ریختند و حکومت را به هرج و مرج کشیدند؛ خلیفه مأمورینی گماشت تا از این خود سری‌ها جلوگیری نماید و منشوری صادر کرد که مشتمل بر تخطئه‌ی حنبلی‌ها و رد عقاید آنها بود.^([۱])

بیعت راضی محمد بن جعفر مقتدر که کنیه ابوالعباس داشت، در روز پنج‌شنبه ششم جمادی الاول سال ۳۲۲ هجری قمری انجام گرفت و خلافت او تا دهم ربیع الاول سال ۳۲۹ هجری قمری دوام داشت و در مدینهًْ السلام به مرگ طبیعی مرد.

مدت خلافتش شش سال و یازده ماه و سه روز بود و مادرش کنیزی به نام «ظلوم» بود.^([۲])

[۱]. عمادزاده، حسین تاریخ مفصل اسلام، ص۴۶۴.

[۲]. ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ج ۲، تحقیق و ترجمه بهراد جعفری، ص۹۶۳.