حدیث سفینه نوح:

پیامبر گرامی فرمود:

«ان مثل اهل بیتی فی امتی، کمثل نوح، من رکبها نجی و من تخلف عنها غرق»

«مقام و موقعیت اهل بیت من در میان امتم، مانند کشتی نوح است، هر کس بر آن کشتی سوار شد، نجات یافت و هرکس ترک گفت، غرق گردید».

سلیم بن قیس هلالی می گوید: در موقع حج در مکه بودم، دیدم که ابوذر غفاری حلقه در کعبه را گرفته و با صدای بلند می گوید:

ای مردم هر کس که مرا می شناسد و هر کس که مرا نم شناسد من خودم را معرفی می کنم: من جندب بن جناده ابوذر غفاری هستم، ای مردم من از پیامبر اکرم شنیدم که فرمود:

«اهل بیت من بسان کشتی نوح در میان قوم خود می باشند، هر کس بر کشتی سوار شد نجات یافت و هر کس آن را ترک گفت غرق شد».

بررسی سند حدیث:

«حدیث سفینه» پس از «حدیث غدیر» و «حدیث ثقلین» از احادیث متواتر اسلامی است که از شهرت عظیمی در میان محدثان برخوردار است.

ناقلان این حدیث از دانشمندان اهل تسنن که به الفاظ مختلف آن را روایت کرده اند، کتاب هایشان عبارتند از جمله:

احیاء المیت، ارجح المطالب، اسعاف الراغبین، تاریخ الخلفاء، تفسیر ابن کثیر، جامع الصغیر، حلیه الاولیاء، خصائص الکبری، ذخائر العقبی.

بررسی مفاد حدیث:

از اینکه حدیث، مقام و موقعیت عترت را با ترسیم مثالی بیان نموده است معلوم می شود که پیروی از آن مایه نجات و مخالفت آنها مایه نابودی است.

بنابراین حدیث سفینه بسان احادیث دیگر که در این زمینه وارد شده است گواه بر تعیین آنان برای زعامت اسلامی است و اینکه جز آنان شخصی برای این مقام لیاقت ندارد. گذشته از این ، حدیث یاد شده روشن ترین گواه بر عصمت و مصونیت آنان از خطا، اشتباه، لغزش و گناه است زیرا یک فرد خطاکار و یا گنه کار که خود را بر  لب پرتگاه سقوط و در وادی نابودی است چگونه می تواند ناجی دیگران گردد؟