متوکل و تخریب قبر امام حسین×

متوکل می‌دید بارگاه ملکوتی سبط رسول خدا| و سرور جوانان اهل بهشت، امام حسین×، مورد عنایت مردم است، و به عنوان یکی از پایگاههای مهم انقلابیون علوی به شمار می‌رود و حق طلبان و ظلم ستیزان، به ویژه علویان ـ از جمله یحیی بن عمر ـ با اجتماع و ازدحام در این پایگاه و الهام از روح ظلم ستیز فرزند عزیز پیامبر| و خون پاک او، مبارزات خود را شکل می‌دهند و مردم را به قیام علیه ستمگران عباسی و مفاسد اجتماعی دعوت می‌کنند، و این در حالی بود که قبور اجداد او و همکیشان اموی‌اش، مزبله شده و یا در نقطه‌ای متروک، محل درندگان بیابانی است، از این رو تصمیم گرفت دست مردم به ویژه شیعیان را از این پایگاه الهام بخش کوتاه کند.

عاملی که آتش کین متوکل را شعله‌ورتر و او را در ویران کردن مرقد مطهر اباعبد الله× مصمّم‌تر ساخت، این بود که پیش از آنکه او به خلافت برسد، یکی از زنان خواننده، کنیزکان خود را نزد متوکل می‌فرستاد تا به هنگام مستی برایش آواز بخوانند.

زمانی که متوکل به خلافت رسید، کسی را نزد آن زن فرستاد تا خوانندگانی برایش بفرستد، گفتند: او در سفر است و به زیارت قبر امام حسین× رفته است. زن یاد شده در کربلا از درخواست متوکل آگاه شد؛ از این رو با شتاب به بغداد بازگشت و یکی از کنیزان خود را که مورد علاقه متوکل بود برای او فرستاد.

متوکل از او پرسید: کجا بودید؟ گفت: بانویم به حج رفته بود، ما را نیز همراه خود برده بود ـ این قضیه در ماه شعبان رخ داده بود ـ متوکل حیرت زده پرسید: در ماه شعبان به کدام حج رفته بودید!؟ زن گفت: به زیارت قبر حسین×.

متوکل با شنیدن این سخن برافروخته شد، به حدّی که رگهای گردنش برخاست و دماغش پر باد شد. دستور داد بانوی آن کنیزک را دستگیر کرده به زندان افکنند و تمام اموالش را مصادره نمایند.^([۱]) در پی این قضیه، متوکل به فرمانده نیروهای خویش دستور داد اعلام کند: مردم موظفند تا سه روز کربلا را ترک کنند؛ بدیهی است پس از انقضای این مدت هر کسی در کربلا دیده شود، دستگیر و راهی زندان «مُطبِق» خواهد شد.^([۲]) سپس پاسگاه‌هایی به فاصله یک میل بر سر راههای منتهی به کربلا ایجاد کرد و افرادی را بر آنها گمارد تا هر کس برای زیارت قبر مطهر امام حسین× می‌رود دستگیر کرده به نزد وی ببرند و او دستور قتل یا شکنجه ‌آنان را صادر می‌کرد.^([۳])

متوکل پس از ایجاد جوّ ترور و اختناق و پراکنده ساختن شیعیان از اطراف حرم مقدس امام حسین× به کارگزارانش دستور داد تا آن قبر مطهر را خراب کنند؛ لیکن کارگزاران مسلمان از ارتکاب این جنایت بزرگ سرباز زدند. ناچار یهودیان را مأمور اجرای این توطئه کرد.^([۴])

متوکل این کار را بر عهده «دیزح» یهودی تازه مسلمان گذاشت و به او دستور داد قبر مطهر و خانه‌های اطراف آن را ویران سازد! «دیزح» حرم حسینی و خانه‌های اطراف آنرا تا شعاع دویست متری ویران کرد، سپس به یهودیانی که همراه خود برده بود دستور داد تا همه آن زمین‌ها را زراعت کنند و در همه زمینهای یاد شده آب جاری ساخت.^([۵])

این جنایت، خشم مردم به ویژه دوستان اهل بیت^ را برانگیخت و موجب شد تا چهره خودکامه و ضد اسلامی این خلیفه عباسی برای همگان برملا شود.

بزرگ‌ترین جنایت متوکل در حق اهل بیت^ جلوگیری مردم از زیارت قبر مطهر فرزند رسول خدا|، حضرت سید الشهداء×، و ویران کردن آن است که به دست یهودیان انجام گرفت.

این جنایت از سوی مردم با واکنش منفی مواجه شد و اعتراض آنان را در قالب شعار نویسی بر در و دیوار، پخش اطلاعیه در مراکز عمومی و نیز هجو خلیفه در زبان شعر در پی داشت.

[۱]. مقاتل الطالبیین، ص۳۹۵.

[۲]. کامل، ابن اثیر، ج ۷، ص۵۵.

[۳]. مقاتل الطالبیین، ص۳۹۵.

[۴]. حیاهًْ الامام الهادی×، ص۳۰۲.

[۵]. مقاتل الطالبیین، ص۳۹۵ـ۲۹۶.