در زندگی پیامبر اکرم که دوست و دشمن در شهامت و شجاعت و تدبیر او تردید ندارند، مسائلی وجود دارد که در کمال پنهان کاری انجام شده است همانند سه سال دعوت مخفیانه و همچنین هجرت آن حضرت که در کمال استتار صورت گرفت، به طوری که آن حضرت در کمال پنهان کاری از حلقه محاصره دشمن گذشت و بدون آنکه متوجه او شوند از مکه خارج گردید.
شب ها در راه مدینه پیاده روی می فرمود و روزها با همراهان مخفی می شد و یا اختفا در غار ثور. همه این موارد شکل هایی از تقیه و کتمان اعتقاد یا عمل است.
پیامبر برای فتح مکه نقشه ای در نهایت اختفا طرح ریزی کرد که حتی نزدیک تریناصحاب آن حضرت نیز از آن اطلاعی نداشنتد.
موارد دیگری مانند اینها دلیل روشن استفاده از تقیه در سیره آن حضرت است و نمی توان گفت که فقط ائمه تقیه می نموده و به آن امر می کرده اند.
تقیه یکی از موثرترین روش ها برای رسیدن به اهداف و پیروزی نهایی استو از آنجایی که زمان و دوران ائمه طاهرین با اختناق، زور، جبر و سفاکی توام بوده است،
لذا ائمه برای پیشبرد اهداف خود، زنده ماندن اسلام و محفوظ ماندن یاران مومن خود امر به تقیه می نموده اند.
باید توجه داشت که پنهان کاری ممکن است با دو هدف متفاوت انجام گیرد:
- کتمان عقیده از روی ترس و وحشت و اجتناب از صرحت بیان برای جلوگیری از به خطر افتادن منافع شخصی و زود گذر.
- برای جلوگیری از استهلاک نیروها و ذخیره کردن آنها به عنوان روشی حساب شده برای وارد کردن ضربه نهایی
تقیه در صورت اول نشانه ضعف ایمان و عدم رشد کافی است و در شکل دوم دلیل هوشیاری، بیداری و آشنایی به اصول مبارزه و رسیدن به اهداف است.
روشن است که تقیه اسلامی و آنچه که سیره ائمه بوده، مربوط به قسم دوم آن است.
